Bij Rob en Margo

We gaan met John en Noi naar het huis van Rob en Margo dat ergens in een vuurgevaarlijke omgeving ligt. We krijgen even een rondleiding door het huis en drinken wat. Rob ggat ons iets in de omgeving laten zien en Margo gaat naar de kapper en wat inkopen doen want we eten vanavond bij hen. Eerst gaan we naar het dorpje Toodyay welopen de hoofdstraat door maar hebben al snel door dat dit met 36 graden geen doen is. We gaan gezellig de lunch gebruiken en aansluitend gaan we naar het infocenter. We bezoeken het museum waar het graan werd verwerkt met een door stoom aangedreven machine. We gaan het dorp weer uit en rijden naar het dorp Northam doen gaan nog wat drinken en stappen weer in. Margo werkt bij het waterbedrijf en Rob laat ons zien waar het waterreservoir is en ook de pijpleiding die het naar het 500 k m. Verder gelegen stadje Kalgoorlie tranporteerd. Als we later weer thuis bij Rob zijn zitten er een hele boel kleine papagaaien op zijn balkon en krijgen hun portie zaad. Rob gaat aan de BBQ en er word heerlijk gegeten en vooral gepraat en gelachen want het is toch een neef waar ik eerder nooit van had gehoord. Om half elf hebben we net allemaal gehad en rijden we naar de Walter Road East waar we ons mandje induiken.

The Pinnacles

Na het ontbijt gaan we gewapend met wat water en fruit opweg naar de Pinnacles dit is weer een nationaal park. Onderweg gaan we er wel even af voor wat te drinken . Het park is het meest bekend om zijn Limestone het is weer erg warm en we rijden het park door met de airco aan want met 34 graden een wandeltocht is wel even teveel. Op de weg terug gaan we toch nog even noordelijk en bekijken ook weer een natuurwonder de Stromatolite dit zijn een van de eerste fosielen. We rijden via een andere weg terug en ondanks dat het zondag is en een lang weekend kom je hier op deze Highway maar af en toe een auto tegen. Met zo' n 400 km. Op de teller komen we om even na zessen weer op de Walter Road East in Bassedean (perth ) aan. Er word weer smakelijk gegeten en wat oude foto' s bekeken want het is toch familie. Om even half elf houd iedereen het voor gezien en gaan da lampjes uit.

Aankomst in Perth

Iedereen is druk in de trein want we naderen het eindstation. Er komt een mededeling dat er op een station voor de eindbestemming iemand op de trein stapt om te controleren of er geen zaden en verkeerd fruit aanwezig is. We weten niet waar hij precies naar zoekt maar in het pad zie ik hem een appeltje in beslag nemen we verdiepen ons er verder niet in. Om vijf over negen rijd de trein van de Indian Pacific het station binnen , het is net als in een vliegtuig net of dan iedereen wil vluchten.op het platform lopen we naar het bagagerijtuig en zien net dat onze fietsen eruit worden gezet. We lopen er naar toe en pakken dde Bobtrailer aan. Als ik net de trailer eraan heb komt er een dame aanlopen en zij vraagt of ik Henk ben, het is Noi die ons verwelkomt. Evenlater komt ook John we praten wat en doen de fietsen in de auto we gaan met twee auto's naar de Walter Road East 33 waar zij wonen. We krijgen om half èèn een heerlijkr maaltijd met rijst en groente want Noi is van Thailand en kan lekker koken..s'Middags gaat Noi eten kopen voor vanavond en John gaat met ons weg om even te laten zien waar we zijn en hoe de stad eruit ziet. We belanden aan de kust bij Fremantel en rijden een eind naar het noorden. We doen onze schoenen uit en gaan over prachtig wit zand naar de Indian Ocean maar we voelen wel dat het niet een warme zee is. Het is zaterdag en omdat het maandag Laberday is heeft iedereen een lang weekend dus is het druk. We drinken ergens wat en rijden terug naar huis waar Noi inmiddels aan het koken is geslagen. Als John en ik op de oprit staan komen Rob en Magot aanrijden zij komen ook eten. Rob is een neef van mij waar ik tot voor kort nooit van had gehoord. Het is erg gezellig en er word heerlijk gegeten en gedronken want Rob is een wijnkenner. Om middernacht nemen we afscheid en spreken af dat we maandag door Rob en Margo worden opgepikt zij willen ook wat laten zien van de omgeving.

Ergens in West Australië in het stadje Kalgoorlie

Vannacht vreemd geslapen zo in een stoel heel onrustig. Ik zit al vroeg door de ramen te kijken en zie het gaan dagen. Alles ontwaakt en als er een heel stel is gaan ontbijten begin ik aan een nieuwe ervaring douchen in eeen rijdende trein het putje kan hier niet verstoppen want dit water mag tussen de rails worden geloosd.Als het een uur of tien is stopt de trein en zijn we in Cook zeven huizen èèn hond een Staffert die toevallig voorbij komt met volgens mij het laatste konijn van de wijde omgeving. Wel hebben we nog twee dingo's gezien maar dat was al een uur voordat wij in Cook stopten.. Om elf uur gaan we weer aan boord en zetten ook onze klokken weer èèn uur terug in totaal is het twee eneenhaf uur verschil met South Australia dus vanavond nog een half uur en dan hebben wede laatste week 7 uur verschil met thuis. We leggen nog een kaartje we horen via de portofoon dat de trein zo gaat stoppen. En dan in de middel of nowhere een pickuptruck, de trein stopt er word wat overhandigd . De pickup rijdt weg en de trein ook wij denken dan hier kan alles. Als het een uur of 18:30 is staan we stil op het station van Kalgoorlie we vertrekken pas weer om 22:40 dus we kunnen drie en een half uur weg. We gaan dit oude goldmijnersstadje in doen een bakkie kijken wat rond en verbazen ons dat alles hier O leeft,maar het is dan ook vrijdagavond en dan gaat iedereen hier uit. Als we terug zijn hebben we weer internet dus kan ik mijn verhaal op reismee zetten.

Vanaf Ketwick met de Southern Pacific naar Perth

Vandaag gaan we met the Southern Pacifictrein naar Perth en als het goed gaat komen we op 3 maart aan in de ochtend om 9:10. Om even voor tienen stappen we op de fiets en rijden naar de city. Bij het centraal station mogen we binnen de fietsen neerzetten, we laten de Bobtas erop zitten. We zoeken een kluis waar we een fietstas twee helmen en nog wat spul in kwwijt kunnen. Het verbaasd ons in de taalkeuze is ook Nederlands op de door ons gekozen maat staat $7:00 per dag. Wij zeven dollar erin maar neehoor gebellt met de beheerder en wat blijkt we hebben er teveel in gedaan en daarom doet hij het niet. Oplossing nog een dollar erin en hij gaat open en we kunnen nu drie uur onze spullen opslaan. Tot een uur of drie bestaat de dag uit eten ,bakkie doen winkeltje in en mensen kijken. Om 15:30 stappen we op de fiets en rijden we naar Keswick daar vertrekken deze internationale treinen ????. We checken in en leveren onze fietsen in om half zes gaan we voor de warme hap. Om even over zes mogen we erin de man kijkt op een lijst en laat mij de lijst zien maar wat ze hier van onze naam hebben gemaakt lijkt meer op een chinees gerecht. Als de trein een half uur rijdt gaar we net als in de Overlandertrein naar het restauratierijtuig en gaan kaarten maar al snel worden we gesommeerd om weg te gaan zij willen de tafels 8 stuks van vier vrijhouden. Wij gaan onder protest weg maar we mogen om 10:00 uur weer terugkomen. Als ik om een uur of acht een bakkie haal zijn er maar drie tafels bezet. Om tien uur gaan we weer voor een kaartje te leggen. We maken het niet te laat maar als we even na elven terugkomen is het donker en stil dus gaat onze stoel ook in de slaapstand.

Een dagje openbaar vervoer in Adelaide

Als ik vanmorgen naar de bakker loop begint het te druppelen dus en dat hebben we niet besteld. Als we hebben ontbeten is het gestopt met zachtjes regenen. Ik loop even naar de bushalte opde Portrush Road waar het motel aan ligt en kijk voor vertrektijden van bus 144. We lopen om even over tien het motel uit om de bus van 10:10 naar de city te nemen. Het regent flink en we staan er met nog wel acht man te wachten. Het word 10:40 en dan komt hij dus 30 min. Later maar we hebben vakantie dus geen probleem, twee dagkaarten voor $8:80 per stuk een koopje. In de city gaan we er bij het station uit en lopen de stationshal in, we drinken een bakkie en ik ga bij de info even vragen voor de trein naar de Outher Harbor dat is een beetje de punt van het schiereiland. Om 12:02 vertrekken we van spoor 6 met de metro zo heet hier al het vervoer. Na een heleboel haltes komen we in Outher Harbor en daar is alleen een kade waar een boot aan ligt die luxe auto's vescheept. We gaan er hier niet uit en besluiten om naar Adelaide terug te rijden. We vragen info over de O-bahn dat is een uniek stuk busbaan waar de bussen wel met de chauffeur maar met censoren gecontroleerd over  een betonnen baan rijden. Het is vreemd dat je de chauffeur ziet lezen terwijl de bus met 100 km. per uur tussen de betonnen randen rijdt. Bij de intersections gaat hij even uit de baan laad in en uit en gaat naar het volgende part, dit is èèn van de twee van deze geleide busbanen ter wereld echt bijzonder. Maar de bus 506 die wij namen gaat op een gegeven moment van de baan af en laat ons kilometers van de randgebieden van Adelaide zien. Eindelijk na een driekwartier eindigen we op de interchange van Tea  Tree Plaza waar we op de plaza even een boodschap doen. We wachten weer op een bus die ons naar de city zal brengen de H44 komt en de chauffeur zegt dat hij naar de city zal gaan. We stappen uit en het regent nog steeds we lopen naaar het North Terrace en wachten op bus 144 waar we ook mee zijn gekomen. We zien nummer 140 en die rijdt ook via de Portrush Road waar wij moeten zijn maar omdat het over vijven is loopt het niet erg. Om zes uur stappen we weer onze hut binnen en maken we ons klaar om naar de Mexicaan te gaan want er moet ook weer gegeten worden.

Een luie vakantiedag

Het is geen maandag maar Tonia gaat aan de was en de strijk. Om een uur of èèn sttek ik even snel de portrushroad over en haal de lunch bij de bakker. Maar we gaan op de fiets om even te kijken waar we donderdag weer op de trein naar Perth moeten stappen. We zijn er vlakbij maar kunnen het niet precies vinden, we rijden nog een uurtje rond en belanden weer in de hut. S'Avonds gaan we naar onze buurman het Mexicaanse restaurant en nemen het all you can eat . Weer thuis zie ik dat Tonia haar voorband zacht staat dus even repareren. Er is hier weinig te beleven dus gaan we de straat niet meer op. Ik zoek nog even op de Gps op waar we vanmiddag zijn misgereden en zie dat we èèn straat verkeerd hebben gezeten, dus dat weten we voor donderdag.

Naar Hahndorf met de bus 864F

Het is vandaag als we lopen naar de halte van bus 864F. We staan er maar net en hij is er al hij heeft een frequentie van vier maal per uur, er staat dan ook op het haltebord u wacht nooit langer als 15 minuten. We kopen twee kaarten en hebben dan 15 seconden om ze in een automaat te bevestigen, de prijs is $2,90 per kaartje. Het is rustig in dit Duitse dorpje niet dat het allemaal vakwerkwoningen zijn maar resaurants en straatnamen zijn Duits. We gaan voor een bakkie bij cafe Assiette die zegt de beste koffie in town te hebben, als wij later weggaan hebben wij daar onze twijfels over. Het is een echt dorpje dat door de tourist wordt gedragen. Om een uur of èèn gaan we eten bij De Handorf inn die Hier al van 1863 zit,waarbij ik hoop dat het eten wat we bestellen van recentere datum is. Het eten is goed jammer dat we zijn vergeten te melden dat er op de Chips geen zout hoeft,maar met deze warmte kan het geen kwaad. Om een uur of drie gaan we de bus weer in en zij rijdt ons veilig over de berg Mt. Osmond de vrachtauto's kruipen hier naar boven en met meer als vijf assen mogen ze met max. 40 km per uur naar beneden. Ook zijn er ramps van die lange grindbakken waar als je remmen het begeven kunt inrijden, ik heb dit in de USA geprobeert met fiets en Bob maar je komt er maar een meter in dan sta je stil. Als we weer thuis zijn gaan we aan de thee en gaan kaarten voor de deur uit de zon maar nog wel warm.